Bİ UMUT

Deniz Gezginci'nin gerçek bir hikayeden esinlenerek kaleme aldığı "Bi Umut" başlıklı yazısına haberin devamından ulaşabilirsiniz.

İlk soruları; “Bu kadar zaman harcıyorsun, emek veriyorsun. Bu işten kaç para kazanıyorsun?” oluyor.   “Bu işi para için yapmıyorum” diyorum.   İnanmıyorlar ya da inanmak istemiyorlar… İkinci soruları… “Ne için yapıyorsun peki?” oluyor. “İnsan kazanmak için” diyorum,               ★ ★ ★ Boş iş olarak gören de oluyor, övgü’ler yağdıran da... Seviyorum insanlara koşulsuz, şartsız yardım etmeyi, Onların hayatına dokunabilmeyi. Deniz yıldızı hikayesinde karaya vuran binlerce deniz yıldızından bir tanesini denize atıp onun hayatında fark yaratmak gibi.              ★ ★ ★ Yüzlerce öğrenciye kalacak yer, yüzlerce işsize iş, yüzlerce soruya cevap, yüzlerce soruna çare bulduğumuz, hiç tanımadığımız insanların sorununu sorun edindiğimiz platform olan, Münih’te gönüllülük esasına göre başlattığımız “Münihin Sesi Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Platformu’ndan” bahsediyorum.                                                    ★ ★ ★ Yine o platformda yaşadığım ilginç bir hikâye anlatacağım size. Pırıl pırıl genç bir öğrenci arkadaşımız yazdı; “Deniz Ağabey çok zor durumdayım, şu kadar parayı bulamazsam bu ay kiramı ödeyemeyeceğim ve Türkiye’ye geri dönmek zorunda kalacağım. Ben geri dönemem, dönmemeliyim” Merak ettim, yanıma çağırdım. Özellikle para yardımı yapacağımız kişileri yakından tanımak istediğimi, çünkü bu işin suiistimale açık olduğunu belirttim. İstanbul, İzmir, Ankara’nın aksine küçük bir şehirden Münih’e “beyin göçüyle” gelmiş” Hem okuyor hem çalışıyor. Eminim okulunu bitirince iş hayatında çok başarılı olacak.  Ama gerçek bir sorunu var: Münih şartlarına para yetiştiremiyor. Çünkü annesi ev hanımı, babası memur ve maalesef ailesinin kazancı 17 kat Euro’yu kaldırmıyor. Kendisini yakından tanımak istememe anlayış gösteriyor… “Çok haklısın ağabey ama lütfen beni Türkiye’ye geri gönderme orada başım büyük belaya girer. Benim ne yapıp edip burada kalmam lazım. Gerekirse iltica başvurusunda bulunacağım. Lütfen yanlış anlama ülkemi sevmediğimden değil, aksine çok seviyorum. Ama zorundayım”               ★ ★ ★ İltica etmek mi? Kardeşim iltica öyle kolay edilmiyor ki… Kelime anlamı, yaşadığı ülkeden ayrılarak bir başka ülkeden sığınma talebinde bulunmak olan iltica, öyle kolay bir şey değil. İltica başvurusu yapmak için yaşadığın ülkede hayati tehliken olması gerek. “Ağabey benim Türkiye’de başım yeteri kadar belada ve hayatım gerçek anlamda tehlikede” diyor. Bunu duyduğumda anlık bir refleksle direk yüzüne bakıyorum, göz göze geliyoruz. Endişemi anlıyor, hafif gülümsüyor; “Yok ağabey kanun dışı bir şey yapmıyorum, sakın yanlış anlama ben öyle bir insan değilim zaten” diyor. “Peki neymiş seni iltica ettirecek sebep?” diye soruyorum. “Cinsel tercihim ağabey” diyor ve ekliyor “Cinsel tercihimin farklı olduğunu ailemden kimse bilmiyor. Hatta babam televizyonda ne zaman eş cinsellikle ilgili bir şey çıksa ‘Evladım olsa öldürürüm böylesini’ diyor. Yani ağabey anlayacağın benim hayati tehlikem en yakınımdan geliyor” Boğazıma bir yumru oturuyor, konuşmakta zorlanıyorum, ne diyeceğimi bilemiyorum.  Çünkü biliyorum söyleyeceklerimi en az yüz kişiden duymuştur. Yine göz göze geliyoruz, bu sefer ikimiz de susuyoruz. O beni anlıyor, ben onu anlıyorum.              ★ ★ ★ İnsanın cinsel tercihinden dolayı en yakını olan babası tarafından öldürülebileceğini düşünmek, bunu kimseye söyleyememek, bu psikoloji ile yaşamak ve o coğrafyada farklı bir cinsel tercihle hayatta kalabilmek. “Tamam kardeşim ihtiyacın olan parayı bulacağız ve kiranı ödeyeceğiz, sana söz veriyorum” diyorum. Genç bir deniz yıldızını daha denize atmak için kolları sıvıyor ve o kira parasını bulup göndermenin mutluluğunu yaşıyorum. Ve bu hikâyenin ardından sizlere şunu soruyorum; “Hayat akarken, başkalarının hayatında küçük de olsa bi umut yaratmak için ne yapabilirsiniz?” Bu gerçek hikayedeki gibi gençlerimizin durumuna kayıtsız mı kalırsınız, yoksa elinizden gelen mücadeleyi gösterir misiniz? Cevaplarınızı bekliyorum… Deniz Gezginci- Münih