CUMHUR ATALAN İLE DINNER FOR ONE ÜZERİNE

Münih'in en köklü Türk tiyatro oluşumlarından biri olan RUMUZ & KAOS Theater, geçtiğimiz günlerde Lauri Wylie'nin özellikle yılbaşı akşamlarında klasikleşen eseri “Dinner for One” ı sahneye koydu. Oyunun yönetmeni Cumhur Atalan, Deniz Gezginci'nin sorularını yanıtladı.

Deniz Gezginci: Cumhur Bey öncelikle size şunu sormak istiyorum. Alman televizyonlarında özellikle yılbaşı akşamlarında klasikleşen “Dinner For One” oyununu sahneleme fikri nerden aklınıza geldi. Cumhur Atalan: Almanya’ya yeni geldiğim yıllarda yılbaşlarında bu oyunu yarım yamalak Almancamla seyrediyordum ancak oyun bir durum komedisi olduğu için Almanca bilmeme pek gerek yoktu. Zamanla Almancayı çözünce garsonun ne konuştuğunu anlamaya başladım. O zamanlar gördüğüm, bizim aile yapımız, arkadaşlık, dostluk buraya her gelenin yaşadığı yalnızlık duygusunun burada daha çok yaşandığını fark ettim. Yaşlı insanların yanında ailelerinin olmadığını, boşanmaların çok olduğunu gözlemledim. Oyunun ana karakteri Miss Sophie onlardan biraz daha uzun ömürlü olup hala o arkadaşlarını yad etmesi, onlarla zaman geçirmek istiyor olması bir de burada sınıf arkadaşlarının bağlılığını çözdüm. Mesela Almanya’da insanlar birbirlerine çok daha fazla bağlı kalabiliyorlar.  Otuz kırk sene aynı arkadaşları ile bulaşabiliyorlar. Bu bana ilginç geldi. Türkiye’de liseyi okursun liseden sonra herkes dağılır çünkü bölümler değişir, arkadaşların başka şehirlere dağılır. Okul bittikten sonra evlenme derken evlilik adı altında bile buluşmalar sınıf arkadaşları ile pek olmaz. Onun haricinde bu İngiliz komedi anlayışı bizde yoktur. Alkollü bir ortamda olma düşüncesine bile gelemezler. Türklerin geleneklerine göre bir kadınla dört beş kişinin alkol alacağı veya yılbaşını kutlayacağı bir ortam bize yabancı bir gelenek. Ancak ne olursa olsun bu oyunun tiyatro yönü beni ilgilendiriyordu. Uzun zamandır Almanca bir oyun sahneye koymak istiyordum. Buraya ilk gelenlerle bir yerde kırık Almanca dediğimiz bir yere varılmayacağını biliyordum. Tiyatro deneyimleri olması gerekiyordu, iddialı olmak zorunda olursan bunun dışında Almanca olması manasız kaçtı. Deniz Gezginci: Uzun yıllardır Münih’te tiyatroyu yaşatmak için çaba gösteriyorsunuz. Bu zor olmuyor mu? Cumhur Atalan: Burada büyüyen, burada okula giden insanların yönleri belli. Daha çok para kazanmaya yönelik bir hayat var. Bütün yabancıların başka ülkelerde amacının bu olduğu gibi diyebiliriz. Örneğin Kırgızistan’daki bir şahıs Türkiye'ye galipte Türkiye'nin sanatını merak etmez biran evvel çalışayım da aileme para göndereyim diye bekler. Dil problemi, zaman problemi, geçim problemi zaten tiyatronun en büyük düşmanlarından birisidir. Zaman demek lüks demek, lüks demek zenginsin demek. Biz de tiyatrocular olarak o lüksü kendimize yaratmaya çalışıyoruz. Şu an benim yaptığım bir cengaverlik. Herkes üç beş kuruşun peşine düşerken ben daha sevdiğim, daha iyi hissettiğim sanatı yapmak istiyorum. Tabii bunun maddi ve manevi zorlukları oluyor. Deniz Gezginci: Sanıyorum “Dinner For One” ile ilgili önümüzdeki günlerde bir sürpriziniz daha olacak? Cumhur Atalan: Evet. Almanya'da yaşadığımız için direk Münih tiyatro piyasasına girmiş bulunmaktayız. Turna teklifleri, organize ettiğimiz oyunlar var. Ben oyuna bir perde daha ekleyeceğim. Nedeni ise, ben devamlı geleceğin hastalığının yalnızlık olacağını söylerdim. Bu oyunda onu işliyor. Eskiden arkadaşlarına özlem çekiyordun, şimdi yaşlılar çocuklarına, torunlarına özlem çekiyorlar. Ben mesela oğlumu senede iki kere görsem seviniyorum. Onlara imkân yaratmak istiyorum görüşmek için. Ayrıca yaşlıları iten gençler var, onlardan intikam alan gençler var. Bu duyguları ele alan bir bölüm daha bir perde daha eklemek için çalışmalara başladım. Oyun zaten dört arkadaşın hayalleri ile kurulu. İlk perde de oğlu, gelini iki torunuyla muhabbet edecekler garsonlar onların yerini almaya çalışacak ve kara mizah kullanacağız. İnsanlara yarın bir gün hazırlıklı olun, belki sizin de çocuklarınız, torunlarınız sizi ziyaret etmeyebilir duygusunu hicivli olarak işleyeceğiz.